Σχολική Κοινωνική Ζωή - Άρθρο - "ΛΑΠΠΕΙΟ" 1ο Γυμνάσιο Νάουσας 2011 - 2012

ΣΧΟΛΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ

«ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ … ΕΙΜΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ»

Στα πλαίσια του προγράμαμτος «Πιλοτικό Σχολείο» του Υ.Π.Δ.Μ.Θ. που έχει ενταχθεί και το σχολείο μας, διδάσκεται στην Α΄ τάξη και το μάθημα-πρόγραμμα «Σχολική και Κοινωνική Ζωή».

Το μάθημα της Σ.Κ.Ζ. διαπραγματεύεται μεταξύ των άλλων και τους τρόπους επικοινωνίας μεταξύ των μαθητών και μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών στο Σχολείο.  Στόχος του κεφαλαίου αυτού είναι να κατανοήσουν οι νέοι μαθητές τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να εκφραστούν αλλά και να κατανοήσουν τους τρόπους έκφρασης των άλλων, τι θέλουν ή τι μπορούν ναδηλώσουν μ’ αυτούς.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι τρόποι έκφρασης – επικοινωνίας είναι λεκτικοί , γραπτοί και εκφράσεις του σώματος και του προσώπου.

Στο συγκεκριμένο άρθρο οι μαθητές της Α΄ τάξης θα θέλαμε να καταθέσουμε τις εμπειρίες μας και τα συναισθήματά μας , όπως αυτά διαμορφώθηκαν μέσα από την επικοινωνία μας με όλους όσους μοιραζόμαστε αυτό το Σχολείο και συνεργαζόμαστε μέσα σ’αυτό, κατά το πρώτο τρίμηνο του φετινού σχολικού έτους 2011-2012, περίοδο προσαρμογής μας στο καινούργιο Σχολείο μας.

Έναρξη της σχολικής χρονιάς!

Το άγχος και η αμηχανία της πρώτης μέρας ήταν τα συναισθήματα των περισσότερων παιδιών για τα οποία το καινούργιο περιβάλλον, χώροι και άτομα, ήταν εντελώς άγνωστα.

Γι’ άλλους μαθητές που είχαν γνωριμίες με μεγαλύτερα παιδιά ή γνωρίζανε το χώρο από άλλες δραστηριότητες υπήρχε μια μεγαλύτερη άνεση κατά την προσέλευσή τους.

Παρ’ όλα αυτά, όλα τα παιδιά της Α' τάξης μπήκαμε στη διαδικασία να αναλύσουμε τις εκφράσεις τόσο τις λεκτικές όσο και τις σωματικές των μεγαλύτερων συμμαθητών μας αλλά και των καθηγητών μας, προσπαθώντας να καταλάβουμε κατά πόσο είμαστε αποδεκτοί και αγαπητοί ή τουλάχιστον συμπαθείς.

Συναισθήματα που θεωρούμε ότι νιώθει ο καθένα μας όταν αλλάζουμε περιβάλλον.

Περνώντας οι μέρες συνηθίζαμε όλο και περισσότερο το καινούργιο μας περιβάλλον και καταλαβαίναμε όλο και περισσότερο ότι δεν επιζητούσαμε μόνο εμείς την επικοινωνία αλλά και οι μεγαλύτεροι συμμαθητές μας. Μέσα από έναν απλό μονολεκτικό χαιρετισμό, μια γκριμάτσα ή μια χειρονομία ή στάση του σώματος όλοι μέσα στο σχολικό περιβάλλον αναζητούμε την προσοχή, την αναγνώριση, την επιβεβαίωση, τη συμπάθεια ή την φιλία, τόσο από τους συμμαθητές , όσο και από τους καθηγητές μας.

Πολλές φορές αυτή η αναζήτηση γίνεται με ευγενικούς και φιλικούς τρόπους επικοινωνίας, ιδιαίτερα θετικούς και επικοδομητικούς για τη συνύπαρξη και συνεργασία  μας στο σχολικό περιβάλλον. Άλλες φορές με περισσότερο ή λιγότερο αγενείς ή εχθρικούς τρόπους, κυρίως όταν επιζητούμε την επιβεβαίωση ότι είμαστε οι πιο δυνατοί, οι πιο μεγάλοι ή γιατί δυσαρεστηθήκαμε που δεν γίναμε αποδεκτοί σε κάποια προηγούμενη προσπάθειά μας για επικοινωνία.

Παρ’ όλα αυτά όμως, υπάρχουν ακόμα συμμαθητές μας με κάποιου είδους διαφορετικότητα που συνεχίζουν την προσπάθεια να επικοινωνήσουν με τους υπόλοιπους, χωρίς όμως να γίνονται αποδεκτοί παρ’ ότι το αποζητούν με αξιοπρέπεια και ευγένεια.

Υπάρχουν όμως και άλλοι που μόνοι τους απομονώνονται γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι με λίγη προσωπική προσπάθεια θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί από μια μεγάλη μερίδα συμμαθητών τους.

Τελειώνοντας θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι, εάν όλοι μας προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με περισσότερο συγκαταβατικούς τρόπους, αλλά και να καταβάλουμε προσπάθεια να κατανοήσουμε ή να κρίνουμε με περισσότερη επιοίκεια την προσπάθεια των άλλων να επικοινωνήσουν μαζί μας, τότε πιστεύουμε ότι θα γίνει επικοδομητικότερη η συμβίωσή μας τόσο μέσα στο σχολικό περιβάλλον αλλά και στη ζωή μας έξω από αυτό.

Οι μαθητές της Α΄ τάξης.