ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ - ΓΟΝΑΤΑ

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ

Το τρέξιμο ως άσκηση είναι σπουδαίο για να διατηρήσουμε καλή υγεία, αλλά μπορεί να αποτελέσει και αιτία τραυματισμού. Το 50% με 75%, κατά προσέγγιση, των τραυματισμών κατά το τρέξιμο είναι τραυματισμοί υπέρχρηση, εννοώντας ότι συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας επαναληπτικής κίνησης, παρά εξαιτίας ενός μεμονομένου τραυματικού επεισοδίου.

Οι τραυματισμοί υπέρχρησης συμβαίνουν συχνά όταν ένα άτομο ξεκινά ή εντατικοποιεί μια δρομική προπόνηση χωρίς την απαραίτητη διάταση και ενδυνάμωση των μυών. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας έμπειρος δρομέας μπορεί να πάθει έναν τραυματισμό υπέρχρησης μετά από πολλών μηνών ή χρόνων άσκηση.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η συχνότητα των τραυματισμών είναι υψηλότερη για δρομείς που τρέχουν 40 ή περισσότερα μίλια ανά εβδομάδα (περίπου 64 και πάνω χιλιόμετρα) και για δρομείς που είχαν προηγούμενους τραυματισμούς.

Το συγκεκριμένο άρθρο συνοψίζει τους πιο συνηθιμένους τραυματισμούς κατά το τρέξιμο, συμπεριλαμβάνοντας σύντομες περιγραφές για το πώς προκύπτουν και τι συμπτώματα προκαλούν.

Οι  πιο συχνοί τραυματισμοί κατά το τρέξιμο τείνουν να συμβαίνουν στα γόνατα, στα πόδια, στην ποδοκνημική άρθρωση (αστραγάλους), στις γάμπες (γαστροκνήμιους μύες) και στις κνήμες.

Άλλες περιοχές που υποστηρίζουν το σωματικό βάρος κατά την άσκηση, όπως η πλάτη, οι γοφοί και οι μηροί, είναι επίσης ευαίσθητες σε τραυματισμούς.

References

van Mechelen W. Running injuries. A review of the epidemiological literature. Sports Med. 1992 Nov;14(5):320-35. Review. PubMed PMID: 1439399.

Gallo RA, Plakke M, Silvis ML. Common Leg Injuries of Long-Distance Runners: Anatomical and Biomechanical Approach. Sports Health. 2012 Nov;4(6):485-495. Review. PubMed PMID: 24179587; PubMed Central PMCID: PMC3497945.

Wen DY. Risk factors for overuse injuries in runners. Curr Sports Med Rep. 2007 Oct;6(5):307-13. Review. PubMed PMID: 17883966.

ΠΟΝΟΣ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ

Τα γόνατα υφίστανται πιέσεις ίσες, κατά προσέγγιση, τρεις φορές μεγαλύτερες από το βάρος του σώματος μας κατά το περπάτημα και πέντε φορές μεγαλύτερες κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Με άλλα λόγια, ένας άνθρωπος που ζυγίζει 150lbs (68kg περίπου) ασκεί πίεση ίση με 750lbs (340kg περίπου) σε κάθε γόνατό του όταν προσγειώνεται σε κάθε βήμα τρεξίματος.

Καθόλου απροσδόκητα λοιπόν, το γόνατο είναι η πιο συχνά τραυματιζόμενη άρθρωση, εξίσου, σε δρομείς και καθημερινούς ανθρώπους .

Γόνατο δρομέα: σύνδρομο 

επιγονατιδομηριαίου πόνου

Όταν οι άνθρωποι λένε ότι έχουν «το γόνατο του δρομέα», τυπικά αναφέρονται στο σύνδρομο του επιγονατιδομηριαίου πόνου. Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος πηγάζει μεταξύ της επιγονατίδας και του μηριαίου οστού. Ο πόνος γίνεται αισθητός στο μπροστινό μέρος του γονάτου και είτε κάτω ή γύρω -  γύρω στα όρια της επιγονατίδας.

Η βασική αιτία του επιγονατιδομηριαίου πόνου μπορεί να ποικίλει και ίσως είναι δύσκολο να εξακριβωθεί. Για παράδειγμα, η επιγονατίδα μπορεί να μη γλυστράει καλά κατά μήκος της αυλάκωσης του μηριαίου οστού, ή αναλογικά αδύναμοι γλουτιαίοι μύες μπορεί να οδηγήσουν τον δρομέα να βασίζεται υπερβολικά στους τετρακέφαλους μύες, οι οποίοι με τη σειρά τους τραβάνε δυνατά την επιγονατίδα. Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος γίνεται τυπικά περισσότερο αντιληπτός ανεβαίνοντας σκάλες ή κάποια ανηφόρα με περπάτημα ή χαλαρό τρέξιμο.

Σύδρομο λαγοκνημιαίας περιτονίας

                                                                                                    Το σύνδρομο της λαγοκνημιαίας περιτονίας μπορεί να προσβάλλει τόσο αρχάριους όσο και έμπειρους δρομείς. Ο πόνος τείνει να είναι οξύς και απομονωμένος στην περιοχή ακριβώς πάνω ή στο εξωτερικό μέρος της άρθρωσης του γόνατος. Το σύνδρομο της λαγοκνημιαίας περιτονίας δεν προκαλεί ερεθισμό, φλεγμονή ή αστάθεια της άρθρωσης του γόνατος.

Η λαγοκνημιαία περιτονία είναι ένα χοντρό κομμάτι από ινώδη ιστό που ξεκινάει από τα ισχύα, εκτείνεται κατά μήκος εξωτερικά του μηρού και συνδέεται στην κορυφή του οστού της κνήμης. Καθώς το γόνατο κάμπτεται, η λαγοκνημιαία περιτονία πρέπει να γλυστράει πάνω από το εξωτερικό μέρος της άρθρωσης του γόνατος, συμπεριλαμβάνοντας και τη βολβοειδή άκρη (πλευρικό κόνδυλο)  του μηριαίου οστού. Η λαγοκνημιαία περιτονία γίνεται σκληρή από την τάση ή την υπέρχρηση, μπορεί να τρίβεται κόντρα στον πλευρικό κόνδυλο του μηριαίου οστού και να ερεθιστεί, προκαλώντας πόνο.

Αντίθετα με το σύνδρομο του επιγονατιδομηριαίου πόνου, ο πόνος της λαγοκνημιαίας περιτονίας συχνά γίνεται ισχυρότερος όταν κατεβαίνουμε σκαλοπάτια ή κατηφορίζουμε τρέχοντας.

Επιγονατιδική τενοντίτιδα

Συνηθέστερα αναφέρεται ως «το γόνατο του άλτη», η επιγονατιδική τενοντίτιδα μπορεί να προκαλέσει πόνο στο μπροστινό μέρος της άρθρωσης του γόνατος, στο χαμηλότερο σημείο της επιγονατίδας ή στο οστέινο εξόγκωμα στην κορυφή της κνήμης. Ο πόνος μπορεί να είναι μικρός και να γίνεται αισθητός μόνο όταν γυμναζόμαστε ή μπορεί να είναι αρκετά έντονος και να επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες του ατόμου, όπως το ανέβασμα σκαλοπατιών. Μαζί με τον πόνο, μπορεί να παρατηρηθεί και οίδημα, φλεγμονή και θερμότητα.

Κατανοώντας το «γόνατο του άλτη»:

Ένας τένοντας συνδέει μυ με οστό και ένας σύνδεσμος συνδέει οστό με οστό. Ο επιγονατιδικός τένοντας είναι στην ουσία ένας σύνδεσμος που συνδέει την επιγονατίδα με το άνω μέρος του οστού της κνήμης. Όταν ο τένοντας αυτός ερεθίζεται (δημιουργείται δηλαδή φλεγμονή) και προκαλεί επώδυνα συμπτώματα ονομάζεται επιγονατιδική τενοντίτιδα. Τείνει να είναι ένας τραυματισμός υπέρχρησης που είναι συνηθισμένος σε δρομείς (αλλά κυρίως σε άλτες), ιδιαίτερα σε δρομείς που τρέχουν σε κατηφοριές και σε ανθρώπους που συμμετέχουν σε αθλήματα που απαιτούν πολλά απότομα ξεκινήματα και σταματήματα.

Οστεοαρθρίτιδα του γόνατος

Γόνατα με αμβλύ πόνο, δύσκαμπτα και πρησμένα μπορεί να προμηνύουν οστεοαρθρίτιδα. Ειδικοί συζητούν δημόσια για το κατά πόσο το συχνό τρέξιμο προκαλεί οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Μερικοί ειδικοί ισχυρίζονται ότι το τρέξιμο δεν προκαλεί οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, αλλά αντίθετα άτομα που ήδη έχουν οστεοαρθρίτιδα του γόνατος μπορεί να επιταχύνουν τη φθορά της άρθρωσης του γόνατος τους με το να τρέχουν τακτικά. Πολλοί υποστηρικτές της υγείας ισχυρίζονται ότι το να τρέχει κανείς τακτικά για άσκηση, παρέχει άλλα οφέλη στην υγεία, όπως έλεγχος του σωματικού βάρους, που υπερτερούν των πιθανών φθορών από την αρθρίτιδα στα γόνατα.

Η οστεαρθρίτιδα του γόντατος μπορεί να προκαλέσει αμβλύ πόνο στα γόνατα του δρομέα, κατά τη διάρκεια ή μετά την άσκηση. Επιπρόσθετα, τα γόνατα μπορεί να γίνονται δύσκαμπτα και να πονάνε όταν εκτελεί ημικαθίσματα, ανεβαίνει σκάλες και μετά από παρατεταμένη αδράνεια, όπως όταν σηκώνεται από το κρεβάτι το πρωί.

Τραυματισμός του μηνίσκου

Ο μηνίσκος είναι ένα «μαξιλαράκι από χόνδρο» σε σχήμα C που χωρίζει το οστό της κνήμης από αυτό του μηρού και παρέχει προστασία και σταθερότητα. Μπορεί να πάθει ζημιά με έναν και μόνο τραυματισμό ή  να εκφυλιστεί με την πάροδο του χρόνου μέσω μικροτραυματισμών. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που τρέχουν σε ανώμαλες επιφάνειες ή που κάνουν απότομες στροφές και απότομα σταματήματα (π.χ. ποδοσφαιριστές) κινδυνεύουν περισσότερο να τραυματίσουν τους μηνίσκους τους.

Κάποιος με σχισμένο μηνίσκο βιώνει πόνο στο γόνατο, πρήξιμο και δυσκαμψία. Επιπρόσθετα, το γόνατο μπορεί να υποχωρήσει ή να κλειδώσει εάν ένα κομμάτι από τον σχισμένο μηνίσκο εμποδίσει την κίνηση της άρθρωσης. Η χειρουργική αποκατάσταση συνιστάται συχνά, αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις.

Τρέχοντας με ένα τραυματισμό στο γόνατο μπορεί να οξύνει τον πόνο και τον τραυματισμό. Εάν κάποιος ξεκουράσει το τραυματισμένο γόνατο για δύο εβδομάδες και εξακολουθεί να βιώνει πόνο ή εάν ο πόνος είναι δυνατός, η ιατρική επίβλεψη είναι αναγκαία. Ένας Ορθοπεδικός γιατρός ή Αθλητίατρος μπορεί να κάνει διάγνωση και να προτείνει θεραπεία.

ΠΗΓΗ: Spine Health.com (ελ. μετάφραση)