SCHOOL SPORTS

Σκοπός του ιστολόγιου αυτού είναι, η παρουσίαση μαθητικών εργασιών και άλλων ανάλογων αναρτήσεων σχετικών με την προώθηση της γυμναστικής, του αθλητισμού και της παρότρυνσης για τη διαμόρφωση ενός υγιεινού τρόπου διαβίωσης, ενθαρρύνοντας τους μαθητές να διαμορφώσουν παράλληλα και τις απαραίτητες ηθικές και κοινωνικές αξίες, που είναι αναγκαίες για την ολόπλευρη ψυχική, πνευματική και σωματική ανάπτυξή τους. Καθώς και η πληροφόρηση και συνεργασία πάνω σε θέματα Φυσικής Αγωγής.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ - ΠΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΦΥΡΟ Ή ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΦΤΕΡΝΑΣ

Πόνος στο σφυρό ή στο πίσω μέρος της

πτέρνας

Πιο κάτω παραθέτονται περιγραφές των συνηθισμένων τραυματισμών κατά το τρέξιμο στο πίσω μέρος της πτέρνας ή στο σφυρό. Στην περίπτωση των τραυματισμών υπέρχρησης, όπως τενοντίτιδα του Αχίλλειου τένοντα και θυλακίτιδα στο οπίσθιο μέρος της πτέρνας, ο πόνος στην αρχή μπορεί να είναι ήπιος και σταδιακά να χειροτερεύει.

Τενοντίτιδα του Αχίλλειου τένοντα

Τα συμπτώματα της τενοντίτιδας του Αχίλλειου τένοντα μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, ερυθρότητα του δέρματος και πρήξιμο, ακριβώς πάνω από την πτέρνα. Η περιοχή μπορεί να γίνει δύσκαμπτη, περιορίζοντας την έκταση της κίνησης του σφυρού.

Ο αχίλλειος τένοντας συνδέει τους μύες της κνήμης στο πίσω μέρος του οστού της πτέρνας. Η κατάσταση κατά την οποία ο τένοντας ερεθιστεί και πάθει φλεγμονή, ονομάζεται τενοντίτιδα.

Αν και μπορεί να επηρεάσει αθλητές και μη εξίσου, η τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα συχνά συμβαίνει σε δρομείς, που ανεβάζουν ρυθμό προπόνησης πολύ γρήγορα ή σε εκείνους που οι μύες της κνήμης τους είναι πολύ σφικτοί. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι περισσότερο επώδυνα το πρωί ή μετά το πέρας της προπόνησης.

Η ξεκούραση και άλλες μη χειρουργικές θεραπείες συνήθως μπορούν να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα. Ωστόσο η ροή του αίματος είναι περιορισμένη στην περιοχή αυτή του σώματος, γι’ αυτό η τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα μπορεί να αργήσει να ιαθεί.

Θυλακίτιδα της πτέρνας

Πόνος, ευαισθησία στον πόνο και πρήξιμο στο πίσω μέρος της πτέρνας μπορεί να υποδηλώνει φλεγμονή του θύλακα της πίσω πτέρνας. Αυτός ο θύλακας είναι ένας μικρός, γεμάτος υγρό σάκος που προφυλάσσει και λιπαίνει ανάμεσα του οστού της πτέρνας και του Αχίλλειου τένοτντα. Μπορεί να ερεθιστεί και να πάθει φλεγμονή από υπερβολικό περπάτημα, τρέξιμο ή πολλά άλματα.

Το τρέξιμο σε ανηφόρα, που ωθεί το πόδι να κάμπτεται πολύ, μπορεί επίσης να προκαλέσει ερεθισμό στο πίσω μέρος της πτέρνας.

Επειδή τα συμπτώματα είναι παρόμοια, στη θυλακίτιδα της πτέρνας και στη τενοντίτιδα του Αχίλλειου τένοντα συχνά γίνεται λάθος διάγνωση του ενός για το άλλο. Επιπλέον ένα άτομο μπορεί να έχει και τις δύο περιπτώσεις ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, εάν αφεθεί χωρίς ιατρική φροντίδα, η τενοντίτιδα του Αχίλλειου τένοντα μπορεί να προκαλέσει θυλακίτιδα στο πίσω μέρος της πτέρνας.

Εξάρθρωση του σφυρού

Η εξάρθρωση του σφυρού δεν αποτελεί τραυματισμό υπέρχρησης, αλλά έναν στιγμιαίο τραυματισμό που συμβαίνει όταν ένας σύνδεσμος που ενώνει δύο οστά, στην άρθρωση του σφυρού, υπερδιατείνεται ή σχίζεται.

Ένας δρομέας μπορεί να εξαρθρώσει μια άρθρωση, όταν προσγειώνεται με λάθος τρόπο ή κατά τη διάρκεια μιας πτώσης. Ο πόνος κατά την εξάρθρωση είναι άμεσος και συνοδεύεται συνήθως από πρήξιμο – οίδημα της άρθρωσης. Το άτομο υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να βάλει βάρος – δύναμη στο τραυματισμένο πόδι.

Η αρχική θεραπεία της εξάρθρωσης περιλαμβάνει (R.I.C.E.: Rest-Ice- Compression-Elevation) Ξεκούραση – Πάγο – Πίεση με επίδεση – Ανύψωση. Ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί πατερίτσες και σταδιακά να φέρει το βάρος του – να πατήσει – στο σφυρό πριν να ξαναρχίσει να γυμνάζεται.

Όπως στους περισσότερους τραυματισμούς, αυτές οι περιπτώσεις είναι ευκολότερο να αντιμετωπισθούν στα πρώτα στάδια. Εάν, στις παραπάνω περιπτώσεις, ο πόνος δεν υποχωρεί μετά από δύο με τρεις εβδομάδες ξεκούρασης ή ο πόνος γίνεται οξύτερος, επιβάλλεται η ιατρική επίβλεψη.

ΠΗΓΗ: http://www.spine-health.com/ (Ελ. μετφρ.)

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ - ΓΟΝΑΤΑ

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ

Το τρέξιμο ως άσκηση είναι σπουδαίο για να διατηρήσουμε καλή υγεία, αλλά μπορεί να αποτελέσει και αιτία τραυματισμού. Το 50% με 75%, κατά προσέγγιση, των τραυματισμών κατά το τρέξιμο είναι τραυματισμοί υπέρχρηση, εννοώντας ότι συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας επαναληπτικής κίνησης, παρά εξαιτίας ενός μεμονομένου τραυματικού επεισοδίου.

Οι τραυματισμοί υπέρχρησης συμβαίνουν συχνά όταν ένα άτομο ξεκινά ή εντατικοποιεί μια δρομική προπόνηση χωρίς την απαραίτητη διάταση και ενδυνάμωση των μυών. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας έμπειρος δρομέας μπορεί να πάθει έναν τραυματισμό υπέρχρησης μετά από πολλών μηνών ή χρόνων άσκηση.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η συχνότητα των τραυματισμών είναι υψηλότερη για δρομείς που τρέχουν 40 ή περισσότερα μίλια ανά εβδομάδα (περίπου 64 και πάνω χιλιόμετρα) και για δρομείς που είχαν προηγούμενους τραυματισμούς.

Το συγκεκριμένο άρθρο συνοψίζει τους πιο συνηθιμένους τραυματισμούς κατά το τρέξιμο, συμπεριλαμβάνοντας σύντομες περιγραφές για το πώς προκύπτουν και τι συμπτώματα προκαλούν.

Οι πιο συχνοί τραυματισμοί κατά το τρέξιμο τείνουν να συμβαίνουν στα γόνατα, στα πόδια, στην ποδοκνημική άρθρωση (αστραγάλους), στις γάμπες (γαστροκνήμιους μύες) και στις κνήμες.

Άλλες περιοχές που υποστηρίζουν το σωματικό βάρος κατά την άσκηση, όπως η πλάτη, οι γοφοί και οι μηροί, είναι επίσης ευαίσθητες σε τραυματισμούς.

References

van Mechelen W. Running injuries. A review of the epidemiological literature. Sports Med. 1992 Nov;14(5):320-35. Review. PubMed PMID: 1439399.

Gallo RA, Plakke M, Silvis ML. Common Leg Injuries of Long-Distance Runners: Anatomical and Biomechanical Approach. Sports Health. 2012 Nov;4(6):485-495. Review. PubMed PMID: 24179587; PubMed Central PMCID: PMC3497945.

Wen DY. Risk factors for overuse injuries in runners. Curr Sports Med Rep. 2007 Oct;6(5):307-13. Review. PubMed PMID: 17883966.

ΠΟΝΟΣ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ

Τα γόνατα υφίστανται πιέσεις ίσες, κατά προσέγγιση, τρεις φορές μεγαλύτερες από το βάρος του σώματος μας κατά το περπάτημα και πέντε φορές μεγαλύτερες κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Με άλλα λόγια, ένας άνθρωπος που ζυγίζει 150lbs (68kg περίπου) ασκεί πίεση ίση με 750lbs (340kg περίπου) σε κάθε γόνατό του όταν προσγειώνεται σε κάθε βήμα τρεξίματος.

Καθόλου απροσδόκητα λοιπόν, το γόνατο είναι η πιο συχνά τραυματιζόμενη άρθρωση, εξίσου, σε δρομείς και καθημερινούς ανθρώπους .

Γόνατο δρομέα: σύνδρομο

επιγονατιδομηριαίου πόνου

Όταν οι άνθρωποι λένε ότι έχουν «το γόνατο του δρομέα», τυπικά αναφέρονται στο σύνδρομο του επιγονατιδομηριαίου πόνου. Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος πηγάζει μεταξύ της επιγονατίδας και του μηριαίου οστού. Ο πόνος γίνεται αισθητός στο μπροστινό μέρος του γονάτου και είτε κάτω ή γύρω - γύρω στα όρια της επιγονατίδας.

Η βασική αιτία του επιγονατιδομηριαίου πόνου μπορεί να ποικίλει και ίσως είναι δύσκολο να εξακριβωθεί. Για παράδειγμα, η επιγονατίδα μπορεί να μη γλυστράει καλά κατά μήκος της αυλάκωσης του μηριαίου οστού, ή αναλογικά αδύναμοι γλουτιαίοι μύες μπορεί να οδηγήσουν τον δρομέα να βασίζεται υπερβολικά στους τετρακέφαλους μύες, οι οποίοι με τη σειρά τους τραβάνε δυνατά την επιγονατίδα. Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος γίνεται τυπικά περισσότερο αντιληπτός ανεβαίνοντας σκάλες ή κάποια ανηφόρα με περπάτημα ή χαλαρό τρέξιμο.

Σύδρομο λαγοκνημιαίας περιτονίας

Το σύνδρομο της λαγοκνημιαίας περιτονίας μπορεί να προσβάλλει τόσο αρχάριους όσο και έμπειρους δρομείς. Ο πόνος τείνει να είναι οξύς και απομονωμένος στην περιοχή ακριβώς πάνω ή στο εξωτερικό μέρος της άρθρωσης του γόνατος. Το σύνδρομο της λαγοκνημιαίας περιτονίας δεν προκαλεί ερεθισμό, φλεγμονή ή αστάθεια της άρθρωσης του γόνατος.

Η λαγοκνημιαία περιτονία είναι ένα χοντρό κομμάτι από ινώδη ιστό που ξεκινάει από τα ισχύα, εκτείνεται κατά μήκος εξωτερικά του μηρού και συνδέεται στην κορυφή του οστού της κνήμης. Καθώς το γόνατο κάμπτεται, η λαγοκνημιαία περιτονία πρέπει να γλυστράει πάνω από το εξωτερικό μέρος της άρθρωσης του γόνατος, συμπεριλαμβάνοντας και τη βολβοειδή άκρη (πλευρικό κόνδυλο) του μηριαίου οστού. Η λαγοκνημιαία περιτονία γίνεται σκληρή από την τάση ή την υπέρχρηση, μπορεί να τρίβεται κόντρα στον πλευρικό κόνδυλο του μηριαίου οστού και να ερεθιστεί, προκαλώντας πόνο.

Αντίθετα με το σύνδρομο του επιγονατιδομηριαίου πόνου, ο πόνος της λαγοκνημιαίας περιτονίας συχνά γίνεται ισχυρότερος όταν κατεβαίνουμε σκαλοπάτια ή κατηφορίζουμε τρέχοντας.

Επιγονατιδική τενοντίτιδα

Συνηθέστερα αναφέρεται ως «το γόνατο του άλτη», η επιγονατιδική τενοντίτιδα μπορεί να προκαλέσει πόνο στο μπροστινό μέρος της άρθρωσης του γόνατος, στο χαμηλότερο σημείο της επιγονατίδας ή στο οστέινο εξόγκωμα στην κορυφή της κνήμης. Ο πόνος μπορεί να είναι μικρός και να γίνεται αισθητός μόνο όταν γυμναζόμαστε ή μπορεί να είναι αρκετά έντονος και να επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες του ατόμου, όπως το ανέβασμα σκαλοπατιών. Μαζί με τον πόνο, μπορεί να παρατηρηθεί και οίδημα, φλεγμονή και θερμότητα.

Κατανοώντας το «γόνατο του άλτη»:

Ένας τένοντας συνδέει μυ με οστό και ένας σύνδεσμος συνδέει οστό με οστό. Ο επιγονατιδικός τένοντας είναι στην ουσία ένας σύνδεσμος που συνδέει την επιγονατίδα με το άνω μέρος του οστού της κνήμης. Όταν ο τένοντας αυτός ερεθίζεται (δημιουργείται δηλαδή φλεγμονή) και προκαλεί επώδυνα συμπτώματα ονομάζεται επιγονατιδική τενοντίτιδα. Τείνει να είναι ένας τραυματισμός υπέρχρησης που είναι συνηθισμένος σε δρομείς (αλλά κυρίως σε άλτες), ιδιαίτερα σε δρομείς που τρέχουν σε κατηφοριές και σε ανθρώπους που συμμετέχουν σε αθλήματα που απαιτούν πολλά απότομα ξεκινήματα και σταματήματα.

Οστεοαρθρίτιδα του γόνατος

Γόνατα με αμβλύ πόνο, δύσκαμπτα και πρησμένα μπορεί να προμηνύουν οστεοαρθρίτιδα. Ειδικοί συζητούν δημόσια για το κατά πόσο το συχνό τρέξιμο προκαλεί οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Μερικοί ειδικοί ισχυρίζονται ότι το τρέξιμο δεν προκαλεί οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, αλλά αντίθετα άτομα που ήδη έχουν οστεοαρθρίτιδα του γόνατος μπορεί να επιταχύνουν τη φθορά της άρθρωσης του γόνατος τους με το να τρέχουν τακτικά. Πολλοί υποστηρικτές της υγείας ισχυρίζονται ότι το να τρέχει κανείς τακτικά για άσκηση, παρέχει άλλα οφέλη στην υγεία, όπως έλεγχος του σωματικού βάρους, που υπερτερούν των πιθανών φθορών από την αρθρίτιδα στα γόνατα.

Η οστεαρθρίτιδα του γόντατος μπορεί να προκαλέσει αμβλύ πόνο στα γόνατα του δρομέα, κατά τη διάρκεια ή μετά την άσκηση. Επιπρόσθετα, τα γόνατα μπορεί να γίνονται δύσκαμπτα και να πονάνε όταν εκτελεί ημικαθίσματα, ανεβαίνει σκάλες και μετά από παρατεταμένη αδράνεια, όπως όταν σηκώνεται από το κρεβάτι το πρωί.

Τραυματισμός του μηνίσκου

Ο μηνίσκος είναι ένα «μαξιλαράκι από χόνδρο» σε σχήμα C που χωρίζει το οστό της κνήμης από αυτό του μηρού και παρέχει προστασία και σταθερότητα. Μπορεί να πάθει ζημιά με έναν και μόνο τραυματισμό ή να εκφυλιστεί με την πάροδο του χρόνου μέσω μικροτραυματισμών. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που τρέχουν σε ανώμαλες επιφάνειες ή που κάνουν απότομες στροφές και απότομα σταματήματα (π.χ. ποδοσφαιριστές) κινδυνεύουν περισσότερο να τραυματίσουν τους μηνίσκους τους.

Κάποιος με σχισμένο μηνίσκο βιώνει πόνο στο γόνατο, πρήξιμο και δυσκαμψία. Επιπρόσθετα, το γόνατο μπορεί να υποχωρήσει ή να κλειδώσει εάν ένα κομμάτι από τον σχισμένο μηνίσκο εμποδίσει την κίνηση της άρθρωσης. Η χειρουργική αποκατάσταση συνιστάται συχνά, αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις.

Τρέχοντας με ένα τραυματισμό στο γόνατο μπορεί να οξύνει τον πόνο και τον τραυματισμό. Εάν κάποιος ξεκουράσει το τραυματισμένο γόνατο για δύο εβδομάδες και εξακολουθεί να βιώνει πόνο ή εάν ο πόνος είναι δυνατός, η ιατρική επίβλεψη είναι αναγκαία. Ένας Ορθοπεδικός γιατρός ή Αθλητίατρος μπορεί να κάνει διάγνωση και να προτείνει θεραπεία.

ΠΗΓΗ: Spine Health.com (ελ. μετάφραση)

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

Αντισφαίριση (τέννις) για άτομα με προβλήματα όρασης!

Μια πραγματικά πρωτότυπη και καινοτόμος προσπάθεια για να γυμναστούν και να αποκτήσουν ενεργητικότητα, υγεία και αυτοπεποίθηση, άτομα με προβλήματα όρασης!